Vrnjačka Banja je privredni, politički i kulturni centar opštine, u Raškom okrugu, sa ukupno 14 naselja na prostoru od oko 240 km2. Na području opštine živi oko 30.000 stanovnika, a sama Banja ima oko 16.000 stanovnika.

Geolokacija: Vrnjačka Banja se nalazi u centralnom delu Republike Srbije, na 43° 37' severne geografske širine i 20° 54' istočne geografske dužine, oko 200 km južno od Beograda. 25 km od Kraljeva i 7 km od Trstenika.
Banjsko naselje je delom na blagim obroncima planine Goč prema Zapadnoj Moravi i delom u pitomim dolinama Vrnjačke i Lipovačke reke. Zavisno od položaja pojedinih delova naselja nadmorska visina se kreće od 220 do preko 300 metara.
Na severu je pitoma plodna oranica zapadnog Pomoravlja i venac Gledičkih planina, a na jugu, preko 100 km duga klisura Ibra koji se probija planinskim klancima prastare Dardanije, današnje Raške, gde je nastala srpska država. Sa ostalih strana, uže planinsko podrucije Vrnjačke Banje, sa planinom Goč, deo je ogromnog šumsko - planinskog kompleksa Kopaonika, koje predstavlja zalede Vrnjačke Banje i prostire se prema jugu. Pored Goča (1.147m) i Kopaonika (2.017m), tu su još i Željin (1.785m), Jastrebac (1.492m) i Stolovi (1.375m). Citavo šire planinsko turističko područje Banje izbrazdano je zelenim kotlinama kroz koje protiče niz brzih planinskih potoka i rečica na svom putu prema Zapadnoj Moravi.

Klima je umereno kontinentalna sa uticajem planinske klime. Uticaj obližnjih planina daje mikro klimi Vrnjačke Banje poseban karakter i čini je veoma prijatnom. Leta su umereno topla sa svežim jutrima i večerima zbog vetra koji duva sa Goča prema Zapadnoj Moravi, a zime su sa snegom i bez oštrih mrazeva. Srednja godišnja temperatura je 10,5°C, a srednja letnja 20°C.

Istorija i tradicija banjskog lečenja: Na ušću Vrnjačice u Dubočicu, na njenoj desnoj obali, postojalo je veće naselje iz vremena badenske kulture (2200-1800. godine pre nove ere). U periodu starijeg gvozdenog doba (1000 - 300. godine pre nove ere) područje Vrnjačke Banje bilo je nastanjeno keltskim stanovništvom i to pripadnicima plemena Trikorninci, a korišćenje vrnjačkih mineralnih voda seže u vreme keltskih Skordiska. Na Vrnjačkom toplom mineralnom izvoru, u vremenu od II do IV veka. Rimljani su izgradili svoje lečilište i oporavilište AQUAE ORCINAE za legionare V legije Flaviana i VII legije Klaudiana, kao i romanizovanu plemensku aristokratiju starosedelaca. Za lekovitost vrnjačkih voda znali i Sloveni. Posle turskog osvajanja Balkana gotovo da nema podataka da su vrnjačke mineralne vode bile u upotrebi. Po oslobađanju od Turaka početkom 19. veka knjaz Miloš je najmio saksonskog geologa barona Herdera da ispita mineralne izvore u Srbiji pa je tako ispitana i vrnjačka topla mineralna voda. Razvoj moderne Vrnjačke Banje započeo je 1868. godine radom Osnivačkog društva, najstarije turističke organizacije na Balkanu. Danas je Vrnjačka Banja najveće banjsko lečilište u Srbiji i cenjeni turistički centar.
Šira oblast Vrnjačke Banje pretstavlja najbogatije i najzanimljivije turističko područje Srbije. To je područje gde se na svakom koraku srednji vek susreće sa modernim tokovima. Ovo je regija sa najznacajnijim spomenicima srpske srednjevekovne kulture, posebno manastirima sa monumentalnim fresko slikarstvom od kojih je neke, kao svetsku kulturnu baštinu, zaštitio UNESKO.

Mineralne vode: U Vrnjačkoj Banji se nalazi sedam mineralnih izvora. To su: Topla voda, Slatina, Snežnik, Jezero, Borjak, Beli izvor i Vrnjačko vrelo, od kojih se za terapije koriste četiri (Topla voda, Snežnik, Jezero i Slatina ) dok se dve flaširaju kao stona mineralna voda (Voda Vrnjci sa izvora Topla voda i Vrnjačko vrelo).
Vrnjačke mineralne vode se primenjuju kod lečenja:

• šećernih bolesti;
• stanje posle preležene zarazne žutice;
• hroničnog zapaljenja creva i želuca;
• bolest žučne kese i žučnih puteva;
• čira u želucu i dvanaestopalačnom crevu;
• bolest bubrežne karlice, mokraćne bešike i mokračnih puteva i drugih bolesti.

Kako doći: Drumskom i železnickom saobraćajnicom koja dolinom Zapadne Morave spaja magistralne puteve Balkana, Beograd - Sofija i Beograd - Atina, Vrnjačka Banja je veoma dobro povezana sa svim krajevima Srbije, a dobrim lokalnim putevima sa svojim šumsko – planinskim zaleđem koje čini široko područje očuvane prirodne sredine.